Nikahsız Yaşamda Hayır Yok

Bir kadın, bir adama, evli olduğu halde,
Gönül verip bağlandı aptal olacak kadar.
O adam, bir kadına, bağlı kaldığı halde,
İstedi birliğini, benzi solacak kadar.

Yakışıklı hâline, dilde sözüne, kandı;
Beraber gün geçirdi, yaşadığını sandı;
Yüreği, nikah için bir alev gibi yandı,
Istıraba büründü, saçı yolacak kadar.

Kendini ona verdi, hayat, cennet sanarak;
Bilmediği bir canın oluşunu anarak...
Bir bebek, çok kısacık, mutluluklar sunarak,
Kapladı bedenini, beş gün kalacak kadar.

Kadın yine, “erkeğim” dedi, söylenip durdu.
Bin hevesle titredi, nikah hayali kurdu.
Usulsüz bir hevesin gücü, ruhuna vurdu;
Rahmindeki bebeği, çekip alacak kadar.

(5 Temmuz 2006)