Loco Şiiri - Cem Erdemir

Bir deli gördüm
İçim deli kırık
Hâlbuki her gece saldırılara uyur kanserlere uyanırım
Ah diyelim...
Kökünden sökmek için
çıktığım yolu bulamıyorum, aramıyorum.
Bırakıyorum sert kayalıklara kendimi...
zaman sorgusuz
Atla diyorum...
Atlayınca çocuklar yaşıyor
Ve diyorlar üzülme
Üzülmüyorum çocuklar...
Kanla sıvanmış minareler içimde
Göğün yere vurduğu gün...
binalar alev ateş
Ve susuyorum
Gülüyorum girdaba kapılmış ağzım ve gözlerimle
O vakitler işte
Ben diyor teneke katladım, simit sattım öldü diye bıraktılar bir kere
Şimdi ismimi kazıyorum kendime
Canlı canlı göğsümü yaslarla yararken
İşte bitti...
Bir deli gördüm henüz
Avcuna kıstırdıklarını döker misin ?
Soruyorum önden nazikçe...
Silahını benden önce çektin
İçim deli kırık ve pervasız
Kılıçlar da yerde
Kendi kendine...