Nihayet Yanıyorum! Şiiri - Gürkan Erdağı

İçimde ormanlar var sanırdım En büyük ağaçları ile...
Ne bileydim ki benim cehaletimmiş yarattığım beynimde...
Gözlerim kör kulağım çoktan yalanlara alışmış!
Kulağımı çektiniz sözlerinizle duymaya başladım gerçekleri...
Gözlerime dokundunuz gözlerinizle ne kadar zavallı olduğumu görmeğe başladım...
Utandım Unuttuğum hislerimi ateşe verdiniz...
Nihayet YANIYORUM...
Gece oldu Heryerden farkediliyorum!