Nihayet Şiiri - Halil Cengiz

Hem aruz, hem hece...

NİHAYET

. . _ _ / . . _ _ / _ . . / _ . _

Yüzüm ârâfa bakan bir boşluğun incisi
Eskimiş aynaların kör olduğu yaştayım
Her gidiş bir bitişin lânetli habercisi
Diz çöküp ağlamanın ar olduğu yaştayım

Ömür üç günlük oyun, ahlarla geçen çile
Kısacık bir kaçamak, bir sancılı gâile
Her emek nâfiledir, her iştiha nâfile
Varla yok çizgisinin bir olduğu yaştayım

Nuh'a âlem çölünün tûfanla yeşerdiği
Yusuf'un kör kuyudan sultanlığa erdiği
Âdem'in bir gül için cennetleri verdiği
Hızır'ın bâde içip sır olduğu yaştayım

Kimseler dindiremez kalbimdeki ağrımı
Ağır aksak çürütür günden güne bağrımı
Bankalar karşılamaz can adlı zarârımı
Aldığım her nefesin kâr olduğu yaştayım

Kerbelâ sanki yüzüm, haktan şere dönmüşüm
Hüseyin'den süzülen kevserlere dönmüşüm
Mülcem'in zehri ilen bir mahşere dönmüşüm
Hasan'ın elbiseden hür olduğu yaştayım

Oysa, ilk günkü benim; istek dolu bir filiz
Ve heves defterimin son yaprağı tertemiz
Gencecik arzularım, hâlâ içim on sekiz
Gitmenin herkes için zor olduğu yaştayım...