Nihavent yalnızlık Şiiri - Dağlar Özügüç

Ah bir bilseydim vefasızlığını
Hiç boşa harcar mıydım?
Ömrümün o güzide yalnızlığını
Ne olurdu yani sende beni
Şu dünyada boynu bükük
Bir garip yaprak saysaydın
Sonbaharda sert esen o deli
Rüzgarlara karşı korusaydın

Ağacımın dışında şefkat görmedim
Keşke beni hiç koparmasaydın
Yalnız ama mutluydum dalımda
Zalim güze beni bırakmasaydın
Ne olurdu sanki bende
Biraz daha fazla yaşasaydım
Güzel ruhta kötülük barınmaz
Ah birde bunu bir anlasaydın

Kimseden bir yardım beklemiyorum
Ben buldum ben sevdim
Yükü de yanlızca ben çekeceğim
Nihavent bir yalnızlık bu sadece
Gereğini bir tek ben yapacağım
Biliyorum bu işin sonunda
Tüm ihale bende kalacak
Kalabalıklar içinde yalnız kalacağım