Nihavent İklimi Şiiri - Esad Cihad

Aşka dair bir rüzgar esti köhneleşmiş kalbime,
Ömrü kısaymış, toprakta yetişen gülün,
Oysa ebedi olurmuş gönülde.
Bilinmez bir derde giriftar olmuşum, lezzeti damağımda,
Buhurdan gibi yanmışım, için için bu uğurda.
Tefekkür babındayım, kalemim sanki kafeste,
Alemde her ne var ise, evvelinde hep aynı, tek hece,
Bir tutsak gibi müptelası olmuşum, çaresizim,
Lal olmuş dilim, ancak sendedir ilacı efendim,
Bize firak yok, zaman ve mekan ne önemli,
Visalinle avundum, yandım yanalı ebedi,
Ölümsüzlük de istemem, makber bana ne lazım
Bu nihavent ikliminde, kapında kıtmirin olayım…