Nihat Zengin Şiirleri - Şair Nihat Zengin

Bana planlarımı soruyorsun.
Sence planları olan birine mi benziyorum.
Ben... Bennn.
Arabaların arkasından koşan köpekler gibiyim,
yakalasam bile ne yapacağımı bilemem.

Ne yazacağımı bilmem başlarken.
Birde konu sen'sen,
Başlangıçlar zordur lakin;
Sonlar daha da...
Çifte tarife yazan,
Katlanmaya çalıştıkça ben katlanan

Daha iyi bir fikir aramak zahmetiyle zihninde düşüncelere alalede bir yer açıyordu adam. Çok fazla düşünmesi gerekmiyordu aslında düşünse bile yaptığı şey hep aynı olmuyor muydu zaten. Ayağa kalktı, kadının ortalarda bırakmamaya gösterdiği özeni göstermeden telefonunu masanın üzerine bıraktı, fırlatma bırakma arasında bir eylem olarak tanımlamak daha doğru bir tabir olabilirdi. Herşeyden hoşnutsuzluk duyduğunu fazlasıyla belli eden kadının yuvasına çomak sokmayı da istemedi, bu sebeple içindeki kırgınlığın bastırabildiği kadarını içine gömüp kalan kısmını koymuştu telefonuyla masaya. Herşeye rağmen çok sevdiği kadınla arasındaki tek bağa sıkıca sarılmak gerekliliğinden veya çok sevdiğinden mi sebep daha koridora yöneldiğinde huzura yelken açmış, odanın kapısına vardığında sessizce kapıyı açmıştı kapıyı. Bu sahnenin huzurunda ölebilirdi adam itirazsız ve düpedüz bir tabirle. Kumral uzun saçlarının yastığa serilişini izledi bir süre sessizce, kendisinden aldığı aşikar, kirpiklerine baktı. Kendinden çıkarılıp ona takılmış kadar benzer ela gözlerini düşündü, sessiz adımlarla yatağa doğru ilerlerken, uyandırma korkusuyla aynı titizlikle uzandı yanına. Bir süre başını koyduğu yastıkta yüzüne değen saçların ipeksi dokunuşuyla yumdu gözlerini, derince nefes alıp verdi kokusunun huzuruna varmanın ihtişamıyla. İşaret parmağıyla narince dokundu pamuksu tenine. Evet dedi: kimse bu ismi sen kadar güzel taşıyamaz. Bir ismi iyilik, güzellik diğer adının cennet olduğu kızına. Uyuyup kalmıştı öylece, kızının elini yüzünde hissedip uyandı Baba şuu dedi.
Kalktı mutfağa gitti adam yemeden uyuduğu akşam yemeğinden, midesindeki boşluğu doldurmak için ocağın üzerindeki tencerenin kapağını açtı, geçiştirme telaşıyla yapılmış makarnanın ocağa saçılmış salça ve yağ lekelerini görünce vazgeçti. Salona yöneldi elinde bir bardak suyla, açık olan televizyonun kumandasına bakındı, son zamanlarında istikrarlı bir biçimde salonda uyuyan kadını usulca kucakladı bardağı sehpaya bıraktıktan sonra. Aslında kızmaktan çok sevdiği bir film sahnesinin tekrarıydı bu, sevdiği kadın uyurken çok masum duruyor kızmıyor ve üstelik kollarındaydı. Kadını yatağına götürdü yüzüne dağılan saçlarını düzeltti üzerini örttü. Bardağı alıp kızının yanına vardığında gülsüm yüsra çoktan dalmıştı uykuya. Uyandırmaya kıymak adam için düşünülen alternatifler arasında hiç yoktu bile. Tekrar uyanırsa okadar uzun zaman gerekmeyecekti üstüne peçete koyduğu bardağı pencerenin kenarına koydu. Tekrar yanına uzandı kurumuş dudaklarına bakıp:
-"Baba şuu" deyişini anımsayıp gülümsedi. Biraz daha hızlı olmalıydı belkide bu suçlamayla yeniden teslim etti kendini uykuya.
Nokta Durağı sayfa 110

Bazı kadınlar aydındır,
Konuşa bildiğiniz kadar.
Aydınlıktır kimi görebiliyorsanız.
Adımdır bazısı,
/gittiğinizce.
Ve yakındır,

Baba dediğin,
Gün gibi adamdır zaten.
Hergün doğan.
Babanın günü olmaz.

Biliyorum artık suç sende değildi,
Hayatında hiç badem çiçeği görmemiş bir kadına,
Ondan bahsetmeye kalktım.
Evin penceresinden çektiğim bir resim, aramızdaki kültür farkına bende inanıyorum artık.
Sağlıcakla...

Yedinci Şiir
Şimdilerde seni seviyorum.
Gargamelin peşine düştüğü,
Bir şirin kadar can havliyle.
Bu yarına bir hazırlık bir alıştırma.
Tıpkı senin başlarına demek için

Kendi dilinden kurduğun cümlelerin eksikliği çok uzun zamandır yaşıyorum. Bunun diline olan özlemimden kaynaklandığı kurcalıyor aklımı halihazırda. Başkalarının dili ve anlatımıyla mutluluğun olmayacağını bilmelisin. En çok başvurduğun yöntem bu olduğundan söyleme gereği duydum belkide. Susmak mutluluğun en güzel ifadesi olamaz. Olsa olsa en güzel şiir olur susmak. Birkaç mısradan sonra ancak o da. Ama sen bilmezsin. Çoğu kimse bilmez. Asıl mutlu eden şeyde budur. İnsanlar yalnız kaldığında birden olmuşçasına yaygara koparırlar, daha önce bu durumun artçı sarsıntıları olmamış gibi hiç. Mesela ben seni beni daha çok sevmiyorsun yerine, genelde üçüncü bir kişi üzerinden yapılan tartışmalarda kaybettim. Hep diyorum ölseydin bunca kaybetmezdim inan bana.
........

"Ve sonrası,
İşte o yoktu"
ikidir dilimde söyleyeceğim.
gitmesen daha iyi olacak sanki.
işte kal bir ömrü zıkkımlayalım.
ki bir ömür zıkkım olacak gidersen.

Seviyorum seni,
Sünnete ittibaen,
Söylemek istedim.
Sanki hiç olmamış gibi.
Sessizce gidiyorsun.
Sebebi olmak zorunda da değil.