Hep inanmak istiyor insan,
Olmayan birşey için:
Daha iyisinin olacağına.
/çok şükür o zaman.
Daha seninle tanışmadık.
Bir insan asıl noktaya gözlerini kapatmışsa,
Allah kısmet etmiyordur artık.
Bırakın körlüğünde ölsün.
İyi düşünün, birçok iyi yönü vardır çünkü,
Öldüğünde sırf bu yüzden....
Gömün onu:
en kederli şairin bile,
edemediği sözler vardır.
çok değildir
iki gönül arası mesafe
aldığını alır,
gidebildiğin kadar
Zehirliyor bu kahperengi hayat bizi...
Sevdikçe güzelleşen biri giriyor hayatınıza.
Diğer herşeyi güzelliğinden ediyor.
Sonra paramparça bir aşka oturuyorsun.
Neresinden tutsan elinde kalıyor.
Böyle böyle büyüyüp, yaşamayı öğreniyorsun.
Bence şiir yazan adamlar,
Şiirden anlayan kadınları sevmeli.
Burda önemli olan şiir değil,
Sevmeli...
Anladım gideceksin,
Bir pazar sabahı olsun,
Eylül'e denk getir mümkünse.
Ve mümkünse.
Gökyüzü maviye çalmadan.
Çalmadan git.
Oturmuştuk seninlebir şubat öğlesi..
Kitapların sayfalarını yiyordukkonuşmadan..
Anlatılması gereken çok şey vardı..
Sevgimiz, kim bilir..
belki eski aşklarımız....
Yada oruspulardan devşirme..
Gerçi alışıyor insan çok şeye,
Bende alıştım alıştım,
Alıştım...
Alış...
Al.
Sahi alışılıyor muydu yalnızlığa?
Kırlangıç kanadında veya telde gel.
İster dikeninde işter gülde gel.
Bilmem şimdi nerde kimlesin.
Geç kalma at binip tam dört nalda gel.
Düştüm aşka kebab oldum,
Ben var iken serab oldum.
Senden geçip çıktım yola.
Her menzilde seni buldum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!