Nihat Taşdemir Şiirleri - Şair Nihat Taş ...

Elbette çıkacaksın aklımdan.
Çıkacaksın bir gün mutlaka.
Unutmalıyım biliyorum,
Zor olsa da unutacağım seni

Darağacındaki sevdamızın

Mısralarım, ağlıyor bu gece.
Seni anmadım, yazmadım diye.
Yalandı aslında ağlayan benim,
Yine seni hatırladım diye.

Yüreğin zindan olmuş bana.

Aşık mısınız?
Kader bu...fırlatır rast gele oklarını.hangimize denk gelirse yuvarlanırız sevda uçurumuna.bağrımız yanar tutuşuruz, gözlerimiz dolar ağlarız, ama yine de uslanmayız.bu sevda oyununu sonuna dek oynarız.biliriz ki sonunda acı vardır, biliriz ki sonunda hüsran.ve yine de sürdürürüz bu oyunu bıkmadan,usanmadan...
Bazen sadistçe davranırız,bazen mazoşist oluruz.bazen zevk çığlıklarıyla,bazen de arabesk naralarla süre gider bu oyun. Ayrılık ta, mutlu son da bir haz vermeye başlamıştır bu mazoşistliğin sonucunda. Bir noktadan sonra hüzünle barışık olmayı da öğrenmişizdir artık. Biliriz ki bu oyunun sonunda elbette ki hüzünle tanışmak kaçınılmazdır.
Paylaşmak ta genlerimize işlemiştir artık. Onunla her şeyimizi, onsuzluğumuzu herkesle paylaşırız. Bir yatakta bedenlerimizi, bir kafeste yüreklerimizi paylaşırız.
Bu oyunda kaçınılmaz ikinci son da ihanettir. Evet evet aldatırız, aldatırız onu. Bazen yaban bir bedenle,bazen yavan bir yürekle aldatırız onu. Her oyunun kuralıdır bu; ne kadar macera, o kadar heyecan.
Oyunda oyuncular daima değişkendir. Başrolde sabitlenseniz de partneriniz değişebilir. Ve tüm bunlar bozuk bir plak gibi başa sarılır. Replikler tekrar ezberlenir, yeni bir oyun farklı bir sahnede veya aynı sahnede farklı başrollerle devam eder.

Siyaha bulandı yine her yer;
güneş, nöbeti aya devretti.
yıldızlar, ellerinde uzun bir fener,
devriye dolanmakta...
arada bir bana göz kırpıyorlar;
gelecek sevdiceğin, gelecek diyorlar...

Üzülme! ..
Yaş olup ta, akma gözlerimden.
İncinme sakın bu son sözlerimden.
Bir gün, ikinci baharını da yaşarsın.
Ve bu sefer bir sevgine bin emek katarsın,
Yoğurursun yüreğinde

Yaratana kurban olayım...
Ne güzellikler bahşetmiş sana,
bir de bir de yüreğine insaf nakşetseydi ya.
en azılı katiller bile insaf sahibi;
senin yüreğin bir kerecik, bir kerecik cız etmedi.
nasıl, nasıl sarf ettin bana o sözleri?

Ve nihayet
Can çekişiyorsun mısralarımda
Merak etme;
Birazdan gömeceğim seni buralara
Ve son kez adını anacağım üç defa
Damla, damla üç gözyaşı…

yine istanbulda
yine tek başımayım
bıkmadan usanmadan
inadına karşındayım

gücü yetmezken bu şehrin

Yine yaptın yapacağını...
Yırttın sayfalarını bu sevdanın,
Gömdün beni yalnızlığıma.
Bari kalsaydım bir yaş gibi
Gözlerinin çukurunda

SON GİDİŞİN


Sensiz kalan ömrümün ilk günü...
Biliyor musun? Güneş bile geç doğdu bugün.
belli ki o benden de moralsiz.