Adı Nihat değil, İnat'tır aslında,
Trabzon'un dış mahallesinden yükselen bir seda.
Gönlünün şatosunda yaşayan, bilge bir eda,
Zorlukta eğilmeyen, soylu bir rüya.
Kendine efendi, hür bir kalemkâr,
Katıksız, duru, gönlü pırıl pırıl.
Tükenmez bir enerji, hiç durmayan bir pınar,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta