Uyan artık oderin uykudan
Gel ne olursun sar beni kollarına
Sus yalvarırım hiçbirşey söyleme
Sadece gözlerimiz konuşsun ağlayarak
04.04.2006
Unutulmuş bir şiir
Dilimin ucunda
Söylemek istiyorum
Ama söyleyemiyorum
Yağmur yağmaya başladı
Kimseyi seviyorum şimdi
Çünkü
Kırıp incitmiyor
Kimseyi seviyorum şimdi
Çünkü
Dalga geçmiyor
Haykırsam duyarmısın sesimi
Dokunabilirmisin
Acılarımı alırmısın
Yalnızlığıma ortak olurmusun
Haykırsam sana seni seviyorum diye
Duyarmısın sesimi
Koysam yorgun başımı omzuna
Ağlasam ağlasam ve yine ağlasam
Silermiydin gözyaşlarımı
Benimle ağlarmıydın
Yoksa sende çekip gidiyormusun
Tıpkı diğerlerinin bırakıp gittiği gibi
Sensiz geçecek yarınların
Ecelim olacağını bilsemde
Sensiz geçecek yılların
Cehennem olacağını bilsemde
Kendimden geçerim senden vazgeçmem
Taki sen benden vazgeçene kadar
Bende sustum
Bende küstüm
Bende kalanları sessizce gönderdim
Vazgeçtim deliliğimden
Bende ona uydum
Onun gibi acımasız oldum
Bir rüya gördüm bu akşam
Uyanmak istemedim
Kalkmak istemedim
Kalkınca kahrolası acılar
Uyuyamıyorum
Tek mutlu olduğum yer gitti
Buna izin vermiycem
İçimdeki deli kız bitmeyecek
Bu deli kızın içinde
Öyle bir yürek varki
Öyle bir sevgi varki
Eninde sonunda o dağ
Sen mutlu olasın diye
Ben senden geçtim
Seni kendi ellerimle
Başkasına verdim
Peki hala neden bu acı
Hala neden bu sitem
hayat demek mücadele demektir.en güzel duygu yalansız sevmektir ve sevgiye göz yaşlarını feda etmektir.ama asıl marifet görmesende sevgini karşında bilmektir