Yağmura doğruydu gözlerin...
Yağmura doğruydu gözlerin...
Ve sebebiydi bu; anlaşılmazlığının...
Gözlerin sevgi mi korku mu bakıyordu?
Yağmura doğruydu gözlerin...
Ve yağmur:
Büyütmüştü; gözbebeklerini,
Büyütmüştü; anlamlarını...
Anlaşılmazlığını...
Damlaların kesiştiği yerde;
Titriyordun....
Yağmur dokunuyordu hislerine;
Ve sen, titriyordun....
Yağmura doğruydu kayboluşun...
Ve tıpkı kalbindi; gözlerin;
Büyük, asil ve kararlı...
Anlaşılmazlık büyüyordu gözlerinde;
Ve sen, kayboluştaydın...
Yağmura doğruydu bekleyişin...
Kalbin; gözlerinde...
Sevgi mi, korku mu?
Bir yağmur sonatında;
Asaletin dupduru...
Sen, inanıyordun...
Yağmura doğruydu inançların...
Ve bir evren, bir dünya değildi umut...
Bekliyordun; kararlıydın...
Koskocaman bir kalp büyütmüştün...
Ve büyük yaşıyordun duyguları...
Ve tutkundun yağmura...
Yağmur,
Dokunuyordu hislerine
Ve besliyordu kendisiyle...
Yağmur,
Dokunuyordu kalbine;
Sevgi veya korku değildi önemi...
Asaletti,
Masumiyetti...
Ve ağlıyordu seninle...
Yağmura doğruydu gözlerin...
Ve
Beklediğindi; O....
09/11/03
nihan demirel
Eserleri
SHAKESPEARE'S JULIET
Müptelayım, deliyim, düşmüşüm esrarı-ney'e
Feleğin kahpe başında paralansın parası
Ben güzel sevmeye geldim, değil ekmek yemeye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!