Nihal Memil Şiirleri - Şair Nihal Memil

Kimi zaman yaşla dolar,boşalır,durduramazsın...
Bir şelale misali sonu gelmeyecekmiş gibi akar,çağlar
Kimi zaman bulut olur,nemlenir..
Kimi zaman güneş olur,ta yüreğinin derinliğine işler..

Yakar seni,acıtır,sana vurur gözler.

Karanlıkta öksüz kaldım..
Aya,ışığa hasret kaldım..
Ağıtlarımı geceye yaydım..
Darağacını gösterme bana..

Koydun gittin bilinmezde..

Bugün 7 Mayıs.
Yarın da 8 Mayıs.
Eee! Ne olmuş yani!
25 yıldır hep aynı terane,
Bir kısırdöngü içindeyim.
Ne uzadım,ne kısaldım.

Yaşlanmışım be güzelim.
Gözkapaklarım nasıl da ağır,
Ya da gözlerim yorgun,taşıyamıyor..
Sen ne dersen?

Durun ya çekmeyin beni koltuğa.

Herşeye rağmen direniyor yüreğim..
Sen yoksun ya,bencil şimdi sevinçlerim..
Yıpratmadı hiçbir mani,bendeki en küçük senleri,
Sen yoksun ya,mühürlendi dünyaya gözlerim....

Garipseme ne olur,çocuksuluğumu.

Neydi seni benden çalan?
Korkmadan,çekinmeden,bencilce elimden alan.
Rüyanda attığın bir çığlık mı?
Yoksa ölüm korkusu mu? ismini atamadığın ağzından.

Neydi seni umutsuzca boşluğa iten?

Tükendim....
Telefonlara başkalarının çıkmasından
Tükendim...
Kapıdakilerin sen,olmamasından
Tükendim...
Sabretmekten,

En son ne zamandı?
Soluksuz kalışım dudaklarında!
Vedaları saymıyorum..
Kenetlendiğimiz anları hatırla!

Kokunu hala alıyorum,yatağımda..

Sensiz olmuyor anam,
Zaman geçmek bilmiyor...
Ne kadar çabalasam da anam,
Yerini hiçbirşey dolduramıyor...

Beni doğurmuşsun anam,bunu herkes biliyor.

Sınırsız mavinin derinliğine bıraktım bedenimi,
Sadece hayallerim kalmıştı en diri!
Her bulduğumu sandığımda benliğini,
Son hızla kaybediyorum,daha hiç bulamadan seni.

En sonsuzlara gidiyorum çizdiğim yönde,