Merhabalar...
Yaşamın en güzel, en özel tutkusudur yazmak. Ben de kendimi bildim bileli, elim kalem, gözüm kağıt gördüğünden beri duygularımı, düşüncelerimi paylaşıyorum çeperimdeki yaşamla. Yılların, zamanın ötesinde soluğumun izleri var satıraralarında.
Farkındayım çok insan var benim gibi…Yazan! Çok insan var kitap yayınlama düşleri kuran… Yalan değil çocukluğumun en özel ideallerinden biriydi benim için de. Şimdi duygularımı size sunarken tek amacım, yaşamla ve sözcüklerimin ardında ki “Düşler Okyanusu”nda kulaç atmak ...
Satırlar düşer parmak uçlarımdan,
Suskunluğu anlatır kelimeler
Oysa okuru yoktur yalnız şiirin.
Sonsuzluğa yazılı kurumuş gözyaşıdır,
Ozanın bakışlarında noktalanan.
Burcu ALP’e
Yaşlı bir çocuğum ben
büyüyemedim hayata karşı
zaman neyi değiştirir ki kardeş
yüreğimin gizinde bulursun ancak beni
beni ne öldürdün ne de yaşattın
çölün ortasında ki kaktüs çiçeği gibi diken saldım
oysa bilir misin ben papatya aşığı
sana sevdalı, kör, dilsiz
''bana beni sevdiğini hiç söylemedin'' dediğinde parçalandım
her bir parçamı savurdum hayata
Çocuk yüreğimde kumdan kaleler
yıkılmaz sandığım.
Fırtına sonrası karaya vurmuş
taka gibi ruhum
durgun, suskun, yorgun.
Kalemim bile korkak
Sözcüklerim kayıp
Elim titrek, beynim uyuşmuş
Ölüyken nefes almakta neyin nesi? !
Bu bir anlamsız sözcükler hikâyesi
Bulmacanın bir cümlesi
...
Bakışlarının derinliğindeki kızıllık nerde
Akmak vardı okyanus boyu gözlerine şimdi
Boğulmalıydım sınırsızlığında
Dalgalarında sıçradıkça derinleşen damlalarında
Yitik hafızam
tozlu raflarda ararken anıları,
zamanın onmaz sancıları içinde,
kendimi unuttum.
Beteri;
herkesin hüznünü hüznüm bilirken,
Yokum aslında
silik bir gölge oyunuyum yalnızca,
yitik düşlerimin çıkmazında
tek başına
- ki;
bilincin kıvrak derinliklerinde
Sonsuzluğun dinginliğinde
yüzerken kendimle,
gecenin sessizliğini izliyorum.
Ruhuma dolan sigaranın
son nefesinde,
geçmişi dinliyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!