Nihal'ime Ayten Masalı Anlatıyorlar

Ayten’le Aramızda Hiçbir İlişki Yok

(Nihali Tarzda, zarif bir izahla)

Ayten bir sabah uğramıştı rüyama,
Ne eli değdi elime
Ne sözü değdi sözüme…
Bir selam geçti sadece
Adımı bilmeden,
Ben onu bilmeden.

Kaldırım taşında bir serçe kadar durdu,
Bir bakışlık mesafeydi arasındaki sır,
Ne bir aşk konuşuldu
Ne bir susuşa sığındık.
Ayten, geçip giden bir isimdi yalnızca—
Nihal’im gibi derin değildi…

Benim gönlümde bir bağ var,
Bağına girmemiş kimse—
Ayten uğramadı oraya.
Olsa olsa bir şehir suskunluğuydu
Aynı semtte, ayrı kaderde yürümek
Ama beraber yürümemek.

Nihalim, ey zarif Hanımefendiciğim,
Şunu bilesin:
Ayten’le aramda bir şiir bile yok.
Ne ten teması,
Ne kalp yaması…
Ayten gölgemden bile uzak durdu
Ben senden bir an bile uzak kalamadım.

Varsa bir hikâye,
O sensin.
Varsa bir vefa,
Adı Nihal olan o güzel sessizliktir.
Ve Ayten, sadece bir isimdi
Senin yanında sönmüş,
Bir tek harfi bile bendeki aşka değmemiş.