Yaşantım anlamsızlaşır seni görmsem,
Nidem dünya benim olmuş sen olmayınca.
Tat alamam hergün şeker, kaymak, bal yesem,
Bağındaki goca ayvadan tatmayınca.
Ne kıymeti var yüzsükler taksam eline,
Siyah saçların elime dolamayınca.
Seyredip tüm güzelleri baksam aleme,
Neye yarar aşkla göz göze bakmayınca.
Değeri ne kucak kucak altunum olsa,
İncecik beli bir defacık sarmayınca.
Kıymeti ne dilim bülbül gibi şakısa,
Nokta dudağında bir nefes durmayınca.
Nideyim ben hanı, apartmanı, sarayı,
Seven gönlündeki tahta oturmayınca.
Ben sevemedim hiç kırmızıyı, karayı,
Nasıl seveyim beni seven olmayınca.
Kayıt Tarihi : 14.3.2010 11:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özdemir Burun](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/03/14/nidem-dunyayi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!