Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Allah ı sevmektir insanı sevmek,
Kendi kusuruyla kendini dövmek!
Sûretin bezeği kâinat, ayna…
Senden farklı diye, ne demek sövmek?
Kıssadan hisse...
Refika Doğan- Antalya Mart 2012
Refika Doğan kalemin anlamlı güzel hüzünlü şiiri çok şey anlatıyor elbet. şair yüreğinin duyarlı duruşunu tam puanla kutluyorum.
Şiirin,yangına dokunurken yanmayan bir eli var...O el gelip saçınızı okşar kimi zaman,kimi zaman göz yaşınızı siler,kimi zaman tokatlar,kimi zaman elinizi sıkar...Şiirin yangınlara dokunurken yanmayan bir eli var,gelir dokunur duygu dünyanızda bir yerlere orada yangın çıkar...Şiirinizi okurken böyle çağrıştı bende sayın şair,saygılarımladır,kutluyorum...
sen ki onurun ANA/si UMUD/un ANA/si OZGURLUGUN Hastasi/sin
sen basimin taci/sin sen Onurumun AS/isin sen varya sen..
ANA/SIN
biz insana siirlere insanca yasama bilki onuru doguransin
ellerinde sekillenecek insanlik kendini SENDE gorecek AYNASIN
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta