Bir gonca gül sıyrılıp çıkıyor çalıların arasından
Salınırken kan damlıyor dikenlerin battığı yarasından
O nasıl bir nida ki, tüm dilsiz canlıları ediyor uykusundan
Sindi canlı cansız ne varsa o gülün korkusundan...
Senin acı son, bana vuslattır ölüm
Zalime boyun eğip, sessiz kalmakda zulüm
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta