Nida.... Şiiri - İsmail Amedi

NİDA

Kırılmış ellerimi kaldırıp
Divanına durmuşum
Gönül havuzuna daldırıp
Eşiğine koymuşum
Kurumuş toprak gibi
Çatlamış dudaklarım
Ey günlümün sahibi
Kırılmış kanatlarım
Tüyleriyle beraber
Önünde kırılmış kanat
Şu gönlüne hidayet ver
Rahmet kervanına kat

Kırılmış ellerimi açıp
Kırık gönlümü de katarak
Rab diye sana yalvarıp
Senin için elem yutarak
Kurumuş yaprak misali
Rüzgârının kollarına at
Gösterip sararan rengimi
Kurak yanaklarımın hali
Ya rab bir bahar mevsimi
Özlemim, arzum, isteğim
Senden gayrı bir şey olamaz
Ne olur alda rahmet nehrine at

Kırılmış elimin yanına
Gönül yüzünü katmışım
Dünü bu günü yarına
Yanıma bir damla almışım
Yaş diye gönül gözümden
Senin için bir akan o
Yaprak diye şu yüzümden
Aşınarak düşen bir o
Ey kırılanların sahibi
Kırılmış gönüllere
Kırılmış dillere, kelimelere
Rahmet kaleminle beni de kat