Nicelere Merhaba Şiiri - Seyfi Karaca

Kirlngiclar sökünüp gidiyor yavastan usuldan. Damda gökte yorgunlarin sürüp savurdugu güz dolaniyor, er gec deniz hircin, günes üstünü örttügü sicakligin yükünü yorganini büküp sararaktan hep ikindiler esiyor rüzgar; ve hoscakaldan kesislemeden ey güzel dünya büyük daglar derinlere dökülen irmaklar ve caglayanlar ve sonra topraaak toprak `harmandan gel harmandan` cigligini koparan her telde dolu dizgin akip giderken süzülmüs demlerin her perdesinden insan ismini cagirip seslenen hayat, her gününe sonsuz günaydin ey divane deliligim ki bak hele bu sene de yine kirlangiclar sökünüp gidiyor cocukluk kadar ezelki bir yerden ve sana da ve sana da ey ask kadar her güzellige ziyaret olan ömrüm, nicelere MERHABA..!

….lafin daha ötesi siirin hakkiydi hep…

EYLÜLÜN ORTA MAHALLESINDEYKEN

Eylülün orta mahlesindeykene
Ve Hayatı yakın takipteykene insandan hariç kıpkızıl ve gri bölgeler
Arka tampondan ağır darbe yedi dünya
Karanlığın şöför tarafının
Ay soldu gün karardı yıllara Makara sarmaya yitikte kayıpta döndü yıllarca..
İpliği çözülmüş kopmuş cılız bir su damlası gibiydi süyem süyem
Ve ömrünü toprakla yatıp kalkarak yoran otlar titriyordu sararmış solmuş göynekleriyle
Su sesi
Duyulur duyulmaz suskun derinliklere çekilmiş pörsüyen nazlı bir lir çalgısına
Sevişmesiz ve matemli parmaklarıyla ölü bir ağıdın tekrarını çalıp duran kadının
Telefonlar telsizler trafolar camlar çarşılar kendiliğinden patlayıp üstüne kan bulaşan dudak rengini
En çok çocukluğun cansız cisimsiz tabutuna bindirip götürüyordu
Moda sergisinde kap kara cüssesiyle boy gösteren
Baştan sona kapkaranlığa gömülü kurdeleli siren
Düdük
Sinyal
Ve dünya alem

Eylül/24