Nicedir Doğumlar...

nicedir doğumlar asker türküsü gibi derin bir özlemini çekdiğimiz,
anılarımız,yaşanmışlıklar,kaybedişlerimiz,
her vakit tez gelsin diye ilk çığlıkları duymayışlarımız,ilk sevinci görmeyişimiz,
büyümek için can havlıyle hayatta tutunmak isteyişimiz,
ebeveyn yüklüdür anılarımız,nedendir bilinmez hep yarım kalmışlıklarımız,adımlarımız daha belirgin gün ışığını hiç görmemiş gibi,
çocuklar gibi;
hergün basamaklar sayıyorum adım adım,tek tek...
birleştirmeye çalışıyorum belki şekli bozuk ama desenli şekiller,
ve düşüncelerimi yoğuruyorum,
o her adımda geçmişte hafızamda kalan yitirdiklerimiz,peşpeşe,ardı sıra,
annanemin sabah demlediği karanfilli,elmalı verdiği çay geliyor aklıma
zorla sıcakken içirdiği,
sobanın üzerinde herzaman kaynayan güğüm,üstünde yanan, içine nefes gibi soluduğun portakal kabukları,
ne güzeldi geçmişin keşke dediğim saatleri,
çocukken oynadığım dönme dolap,ip sarkıtmaca,atılan havalı bisiklet turları,
belkide masumluğun haylazlığıydı bizi yaramaz kılan,
büyüdük hemde dünya gibi derdi rahmetli bir arkadaşım,
hayat ekose karelerin derlemsiydi belki de her kare bir öykü her çizgi bitişler,
evrendeki sonsuzluk içimizde büyütülen derin boşlukların aslında yerleriydi,
tekrarladığımız yinelemeler aslında başlangıçlarımız,yerine koyamadıklarımız,
yazıp yazıp çizip tekrar başladığım şiirler gibi,
nicedir doğumlar her doğan yerine hep anı buraktıracak tazelikte kişilere burakıyor,ve onlar daima anılarda yaşıyor,
sonsuzluk ve ölümle yeni başlangıçlar gibi nicedir doğumlar...