Nice nazlı vaktin önüne düştü adımız

nicedir içimin içinde bir yerde akar bir şeyler
ömrümün yatağında
sessizce çağıldayan berrak dere gibi

bu sesin çağırdığı yatakta
her dem
sağa sola bakmadan
içimin içine doğru
öyle akarım

tenimizde çizik olmadan
nasıl ki…anlamıyorsak canımızın incinebilirliğini
pişmanlığın sızısı olmadan
fark edemiyorsak
içimizde saklı masumiyetin kırılganlığını
işte öyle

akıp gideriz
sessizce akıp giden suyun
önüne çıkan bir çağlayan
yahut kaya gibi
suçlarımızla
yüreğimizin sessizliğinde

girdaplar
fırtınalar
nice ayazlar
katılırlar masum sandığımız hayatımıza
akarken
ne kadar çok emellerimiz
ne bitimsiz aşklarımız
ne usanmaz hayallerimiz

*
umutlarımız ömrün sınır çizgisinin çok çok ötesinde
emellerimiz ecelin eşiğinden çok ötelerde
o yüzdendir herkes
ama herkes
ecelinin eşiğinde tökezler
kaçınılmaz sondur bu

eceline rıza gösteren yoktur
son nefesini alırken nefese doyan yoktur
hangi yaş olursa olsun
bir vakit gelir
ayağımız takılır
tökezleriz…
gönlümüzün, gözü ötelerde gördüklerine
kilitlenir

secde ettik
yüzümüzü toprağa sürdük
kıyam ettik
ses olduk
nefes olduk
Rabbimizin bizden istediklerini seslendirdik

nice içten
nice hatırlı
nice nazlı vaktin önüne düştü adımız
herkesin düştüğü yerde

düştüğümüz yerden kaldıran gerçeğe
adadık nefeslerimizi
herkesle aynı koşudayız
ter döküyoruz
aynı yokuşta
aynı inişte

böyleyken…
yürürken ayağımızın altında bitiveren
uçan her şeyin kanatlarına takılı veren
tekerleklerin, vidaların, çivilerin, düğmelerin başına teklifsiz geliveren...
hesapların hemen hepsinde
yok sayılmaya
sıfır kabul edilmeye
hazır mıyız

redfer