Nice Canlar Yıkıldı Şiiri - Mehmet Çoban ...

Kör kuyularda kalan
Dünya’ya
Şafaklar çok uzak,
Gecelerin koynunda kalan
Mehtaplar derin uykuda…
Yıldızlar
Börtü-böceklere gülümsemiyorlar artık.

Gökyüzü mü yaralı,
Yeryüzü mü?
Beli değil,
Kan kokusu yayıldı
Dört bir yana,
Namlular susmuyor!
Nice bedenler
Nice canlar yıkıldı,
Kapanarak toprağa;
Cizre’de, Beytüşşebap’ta,
Muş’ta, Siirt’te,
Beterden de beter
Ölümler düştü dağlara,
Ağıtlar yükseldi tüm yürekler isyanda,
Gözlerden yaşlar dinmiyor, yine anneler matemde.

Gece karanlığında,
Dört bir koldan
Saldırdı düşmanlar,
Can mı dayanır onca kurşunlara?
Kızıla çalan yaralarda
Geceyi yırtan çığlıklarda bir sancı bir acı var,
Yarpuz otlarına
Boylu boyunca uzanan
Efsanevi bir yiğitten artan kalan,
Kanayan bir yürek birde açık kalan bir çift bakış kaldı

Geceleri kan revan, geceleri mahşer olan Şırnak’ta,
Bir tabudur sürüyor
Engerekler,
Çıyanlar,
Çakallar…
Körpecik canlara kıydılar!
Egemenler, sömürenler durmadan kan döküyorlar,
Halklara ezginliği, ölümü bahşeden Mezopotamya’da.

23.01.2015
İstanbul