Kazmalar kazarken kırarlar
Kazmalar var söz anlamazlar
Kazmalar var taşa toprağa gerekir
Kazma var eğilmez polat gibidir
Kazma var söz bilemez salak gibidir
Kazmaları çeşitlendirmek kolaydır
Günlerin köpüğü
Sıcak bastırmış bu şehirde
Baharın son günleri yazın başı
Herkeste bir telaş
Bahar bitiyor hayatımın yazı,
Seni bekliyorum bu ben şehirde..
Bu gece çok ağladım.
Düşündüm, düşündüm yine ağladım.
Acılar doldu yüreğime,
Karanlığa serpilmişti ruhum
Bu gece çok ağladım..
Düşündüm, düşündüm yine ağladım.
Sabahlar dağınıktı derleyip toparladım
Gecelere sığdırdım kederli düşüncemi
Sezdirmedim kimseye
Zaman nasıl geçti ise farkında olamadım
Yaşamda eksik kalan sevgileri aradım
Sabah güleri gibi,
Sana bir masal anlatacağım
Okuyunca gözlerinden yaş gelir..
Sana bir masal değil öykü anlatacağım..
Belki de okuyunca hoş gelir..
Sana seni sevdim bir zamanlar diyeceğim..
Bilmem hatırlar mısın ..
Özlemler vardır çeşit, çeşit…
Hangi konuda olursa olsun
Hangi duyguda olursa olsun
Yerin yurdun önemi yoktur
Taraftarsındır sözgelimi
Bir derde düştüm ki bilmeden birden.
Seninle olmayı düşledim neden?
Seni buldum diye tanrıya,
Şükürler benden,
Gönlümdeki bu güzellik bitmesin hemen.
Bir gün yalnız kalacaksın
Sevgilerin çoğunu eller alacak..
Savrulan saçların gibi rüzgarda savrulacak,
Gönül bahçen talan olmuş tükenmiş,
Kalmamış sevgileri arayacaksın.
Bekleyeceksin.. gelmeyecek..
Sevgiyi emanet ettim sevgiliye,
Çok değerli sıkı tut deyip.
Puslu bir günün öğlen sonrası.
Yürek aç yürek sancılı..
Gönül ise coşkulu deniz gibi..
Ruh üzgün tereddüt etmekte.
İşte bu benim anam. Şu gök kubbe altında ne varsa onun eli, hepsinin üstünde olan melekler kadar masum ve gökler kadar da derin, yüce ve değerli varlık; öteler sana kıymetler üstü kıymet vermekte ve senin nazını çekmektedir Vuslatın kutlu olsun ANNEM..
Anneciğim. hep sana seni ne kadar sevdiğimi, küçücük yüreğimdeki kocaman yerini anlatmak istedim. Ama başaramadım. Çünkü hiç anlamaya-çalışmadın. Bir gün sana bahçeden çiçek topladım. Bardağa koydum sana getiriyordum ki. bardak birdenbire elimden düştü, kırıldı. Çiçekle sana sevgimi anlatacaktım. Kırılan bardak için o kadar çok bağırdın ki bir daha kimseye çiçek vermemeye yemin ettim... Anne, benim küçücük yüreğimde herkesi sevecek kadar yer vardı. Ben herkesi çok seviyordum. Ama sen insanların hep kötü olduklarını, onlara güvenilmemesi gerektiğini söyledin. Ben de artık insanları sevmiyorum... Anne, babamı hiç sevmiyor musun? Hep beni onunla korkutuyorsun, onu sevmemi istemiyor musun?
Ben bir şeyi bağırmadan istersem vermiyorsun. Bağırarak istersem veriyorsun, o yüzden ben de hep bağırarak, ağlayarak istiyorum. Hem de dediğini yapmak için bağırmanı bekliyorum. Biliyor musun seni bağırtmak hoşuma gidiyor. O zaman benimle ilgilendiğini düşünüyorum... Anne sana güzel bir haberim var: Artık yemeklerimi yiyeceğim. Bir an önce büyümek istiyorum. Neden mi? Seninle konuşurken yukarılara bakmaktan bıktım. Artık boynum ağrıyor. Eğer büyümem daha çok sürecekse, neden sen çömelerek benimle konuşmuyorsun? O zaman kendimi daha iyi hissedeceğim. Konuşurken gözlerini görmek istiyorum. Gözlerinin derinliğinde sevildiğimi anlamak istiyorum... Anneciğim, evde oynamaktan bıktım. Dışarılarda koşup oynamak, minik su birikintilerine ayaklarımı sokmak, dökerek pasta yemek, elimle makarna yemek, ayranı üstüme dökmek istiyorum. Anne ben yaşamak istiyorum. ‘Yapma’ların, ‘etme’lerin olmadığı, sevginin çok olduğu, annelerin çocuklarını anladığı bir yer istiyorum. Çok büyük değil, yüreğim kadar bir yer istiyorum. O yeri bulmak için buralardan gitmek istiyorum. Belki bir kuşun kanadında, belki bir çiçeğin yaprağında belki de bir balığın akvaryumunda... SENİ İSTİYORUM BÜYÜDÜM ANNE...
Senin sevgin, yüceler şefkatinden damlamış bir billur katre... Seni sevmek ondan bu kadar güzel dudağındaki yapmacıksız tebessüm şefkat goncası Nurdan eller, ağaran saçlar ve daha nicesi hayat müjdesi... Seni anmak bir başka tatlı Seninle olmak bir rüya şaheseri... Ve ötesi... Ruhuma sindirdiğin öteler ötesi... Yaslasam dertli basımı dizlerine, okşar mısın? Bir yandan da titrek sesinle "Yavrum" der misin, bunca zaman sonra? Ruhumun her şeye yabancılaştığı bugün; sana koşsam, seni bulsam gel der misin, ana? Gömülecek toprağımın bile kirletildiği dünyadan kaçan bana, muhabbet kaynağı kalbinde bir yer verir misin? Tutar mısın nasırlı ellerinle ellerimden Seni sevmeyi unutturdular, beni senden kopardılar, ana. Seni nasıl sevmem gerektiğini öğrenemedim. Seni aradım bitmez gecelerde. Ana! Her şeyin sahtesi çıktı. Sahte analar türedi Yolumun ışığı yönümün pusulası dermanım sığınağım koca yürekli anam karşılıksız seven muhteşem varlık... NEREDESİN ANNE...
Bedenin vücut tun duruşu ne olursa olsun, insanın öyle halleri vardırki RUH SECDE HALİNDEDİR işte buda bir ruh hali gerisi size kalmış...
Tüm Güzel Annelere ve anne adaylarına aynı duygularımla ithaf olunur ve biliniz ki anneler harikasınız hepinize saygılar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!