Neysen o'sun Şiiri - İlhan Koruyucu

Neysen o'sun farklı mı gördün ki kendini?
Aynaya bak inanmazsan ne hallerdesin sersefil!
Kendini beğeniyorsan sana hiç sözüm olamaz
Darmadağın yürek yangını, vurgun yemiş dalgalarda
Sevebiliyorsan insanları ve dünyayı öylesine çıkarsız
Tebessüm edebiliyorsan zorluklara karşı duruşunla
Kaybetmekten korkmuyorsan kazanmak adına aşkla...

Neysen o'sun farklı mı gördün ki kendini?
Şatafat, ihtişam görünenle için, dışın farklı olmasın
Gülüşünün altında saklı gizemli acılara boş verebildiysen
Yediğin darbelerin üstüne sille tokat gelen çaresizliklerle
Ellerin kolların bağlı kalıpta hayatla bağı çözülmemiş,
Bir bulut kümesinin kenarında güneşte kalmış gibisin!

Neysen o'sun farklı mı görüyorsun ki kendini?
Gezip tozsan da endamınla boylu boyuna baştan başa dünyayı
Bin naz bin şifa neye yarar, kendini yormaktan başka düşündün mü?
Ölümüne sevda yangınlarını yüreğinin en derinine öylesine göm ki!
İzi kalsa da sevdaların yeni başlangıçlara yelken açabilsin
Yaşama sevincini elinde tuttuğun kadar ancak sen yüreğinle varsın...
İlhan Koruyucu

****************************************************************************
D O S T K A L E M L E R D E N
****************************************************************************
BUDALA

Gözlerinde halkalanmış sanki
Yılların çilesi hüznü
Yaşlar donuklaşmış gözlerde
Dudaklar ağlamayı unutmuş
Her ah.. çekişin bir kahkaha olmuş
Damla damla ümitsizlik düşüyor
Yüzlerinde gizlenmiş
Aldatanların sırrı
Her çizgide bir yadel
Her yadelde bir yasak aşk
Haydi durma mutluyum diye haykır
Kaç kişi inanacak sana
Sen eski seni arıyorsun
Köhnemiş söz de hatıralarda
Dudaklarında sahtı bir tebessüm
Gönlünde ki hicranı kapatmaya çalışsan da
Zannedersin ki çok başarıyorsun
Hayır sen artık eski sen değilsin
Mutlu gibi görünen
Hayatı gözü kapalı yaşayan
Kalbi sevmeyi unutmuş bir budala..... Hüseyin Tuztaş