Neyse, Ne Diyordum? Şiiri - Muammer Gündüz

Uzun sürsün istemem bu saçma seremoninin
Biliyorum aslında ben… Ya da boş ver bilmiyorum.
Keser misin şu tırnaklarını yemeyi!
Vazgeç ne olur, benden gerekçe beklemeyi?
Tek söz söylemeden gitmeyi, gidebilmeyi düşündüm biliyor musun?
Nerden bileceksin ki! Umurunda mı sanki!
Sana şiir yazıyorum demiştim ya, hani şu akrostiş
Onu bitiremedim, daha doğrusu bitirmedim
Yine elime yüzüme bulaştırdım sonlarında kahretsin!
Neyse… Şu istediğin kitap kütüphanemde
Ne kadarda seversin şu romantiğin kitaplarını
Bugün verecektim oysa sonra getiririm unutturma
Ne diyordum ben? Hah! Buldum diyordum ki;
Diyordum ki, söylemek istediğin bir şey var mı?
Ama söyleme! sadece bak işte öyle
Zaten söylemiştin, -seni seviyorum- ama katlanamıyorum zırvalarına diye,
Haklısın, bende kendime katlanamıyorum
Aklıma geldi geçenlerde dinlediğin o parça kimindi?
Hay Allah ne diyorum ben!
Yine ne saçmalıyorum
Sen git demeden gidemeyeceğim herhalde
Zarif kızsın demezsin bilirim
En iyisi mi ben…
67
Ben yalnız bırakayım seni
Bir de çok kez söylemek istemiştim ama
Ben… Şey… Dile dökemem
Anladın işte... Bakma öyle!
Bakıpta derin hüzünlere gark etme adamı
Beni bilirsin saklarım her şeyi
Bazen kendimden bile saklanıyorum
Sen hariç desem. Yalan atarım, sende dahilsin.
Ağlama yahu. Ne olursun
Beni unut gibi saçmalıklara girmeyeceğim
Kalbime gömüyorum gibi izansızlıklara da tahammülüm yok
Hoşça kal… Elveda… Artık hangisi uyarsa.