Neyse Şiiri - Muhammet Üresin

Yüzyıl öncesinde neyse yine o hep aynı hikaye
Düz bir çizgide akıp giderken ömür kendi kendine
Aşk çıkar önüne katar alıp götürür bir yerlere
Kalp kanar her sözüne ama kan kusar hep ertesinde

Gezdim gördüm şimdi ne giden ne kalan memnun
Herkes üzgün eee ayrılık adı bunun malum
Biz ne çok seviyorduk sözde nasıl da tutkun
Hep söz veriyordun hiç ses yok aaah niye sustun

Belki diyorum işte hani her masal kötü bitmez
Gerçi gülüyorum kendi yalanlarıma ben bile
Belki diyorum işte yüzyıl geçse de aşk eksilmez
Geçti biliyorum bizden ama belki biz şey neyse