Sen, huseynin kanına doymayan neyneva mısın?
Seni aziz kılıp sevdamı serpiyordum üzerine oysa ki.
Sen bir çölmüşsün meğer, nereden bilebilirdim seni.
Ben her tohumundan yedi başak filizlensin isterken,
Sen üzerine saçtığım sevdayı kurutmuşsun bilemedim.
Çöl kumları arasında savrulmuş yüreğim kup kuru dudaklarında.
Kucağında filizlenen dikenleri gül sanmışım, yanılmışım.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta