Neyleyim Seni Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

NEYLEYİM SENİ
Fevzi Emir Yılmaz

Yar gönlünde yaşamadım, ölmedim.
Beşikten mezara murat almadım.
Saysan bu dünyada bir gün kalmadım.
Geldim gidiyorum artık, neyleyim seni?

Arsız olup yüreğine dalmadım.
Dalın kırıp yaprağını yolmadım.
Ne gerçeğin ne hayalin olmadım.
Buldum gidiyorum artık, neyleyim seni?

Gönül derler, bir parçası kalmadı.
Sevda derler, yüreğime dolmadı.
Âşık derler, bir sevenim olmadı.
Sevdim gidiyorum artık, neyleyim seni?

Boşa gayret edip boşa yoruldum.
Bir dikenin yaprağına vuruldum.
Bahara darıldım, güze darıldım.
Derdim gidiyorum artık, neyleyim seni?

Yağmur olup başka güle yağmadım.
Senden gayrı bir gönüle sığmadım.
Ben esirin olmak için doğmadım.
Taştım gidiyorum artık, neyleyim seni?

Sanma sitemkârım ben bu sızıdan.
Hiç gocunmam alnımdaki yazıdan.
Şikâyetim siteminden, nazından.
Bezdim gidiyorum artık, neyleyim seni?

Kıyısındayım hayatın… Fark eder mi gülmesem?
Belki böyle ağlamazdım deli gibi sevmesem.
Bu divane yüreğimde kor da sensin kül de sen.
Yandım gidiyorum artık, neyleyim seni?