Neyleyim Ben Şiiri - İsmail Recep Nur

Dışarıda bir kıyamet onca insan topluluğu,
Bir mahşerin içinde,İşte böyle yalnızım ben,
Bir uğultu bir telaşa,Akıp gider bir tarafa,
Rüzgara kapılmışım,dümeni neyleyim ben.

Amacımı yitirdim,Yarın varmış bana ne.
Varsın doğmasın güneş,karanlık geceyim ben.
Gelmiş geçmiş bir ömür,hasret ile beyhude.
Yitirilmiş sıhhatler,Vuslatı neyleyim ben.

İsmail'im ağaçtan,düşen yaprak misali,
Yellere kapılmışta,uçarsın bağdan bağa,
Kah gülün sinesinde,Kah aslanın pençesinde,
Bülbülü lal eyleyen,gülleri neyleyim ben.

04.06.2003
Erzurum Tıp Fakültesi