Neyleyim Şiiri - Durmuş Yığman

Neyleyim ağacı, neyleyim dalı
Bülbüller ötmüyor dallar perişan.
Neyleyim serveti, neyleyim malı,
Yiyemez olmuşum mallar perişan.

Neyleyim sarayı, neyleyim köşkü,
Baykuşlar ötüyor, kullar perişan.
Neyleyim sevdayı, neyleyim aşkı,
Saramaz olmuşum kollar perişan.

Neyleyim parayı, neyleyim pulu.
Sayamaz olmuşum eller perişan.
Neyleyim bacağı, neyleyim kolu
Gidemez olmuşum, yollar perişan,

Neyleyim dünyayı, neyleyim yurdu
İçinde yaşayan kullar perişan.
Neyleyim Durmuş’um söylendi durdu
Sesini duyan yok, diller perişan.