Neyleyim Şiiri - Arzu Altun 2

Demir attım yalnızlığımın ortasına
gidenler gelmiyor ki bir daha
Özlem Kanatlarımda
çırpınır bir avuç insanla
öyle bir dardayım ki
öyle bir andayım ki
birer birer hicret ederler
Benden gidenler
Kalbime sığdırmadıklarım
Gönlümde taşan vuslatlarım
Sevinçlerim
Acılarım
Ahhh Canına yandıklarım...
Gövdemde taşıdıklarım...
Tutsam nefesimi
Haykırsam bir çırpıda
Özledimmm desem
Gel desem
Kokusuna hasret kaldıklarım..
Ah anlamasın kimse!
Özlem yangını büyüyor içimde
Nasıl dönüşürüm
Sorarım kendime
İpsiz kuyularda
Gün ışığına hasret bir damlayım
Hazan mevsimi vurdu
Kopardılar yapraklarımı
Artık Sonbahardayım
Hicret ediyorum benden kalanlardan
Öykünen girdapların tam da ortasındayım

Uçup giden mısralara kayboluyor benliğim
Sorsalar bana bir bilinmezlikteyim
Avutur, damıtır ruhum
İçimde demlenen közlerdeyim

Gözyaşlarım dökülür bir tas suya
Duamdır
Gidenler dönsün birdaha

yaşam giderken avuçlarımda
Sahteden bir gülümseme bırakırım
Kurda kuşa
İçimde yangınlar büyüdükçe
Kıvranıyor benliğim
gelmişine geçmişine!

tümseklerden salınır hikayelerim
Uçurum kenarlarından
Bir gülün dalından tutunurum
nefes almaya gücüm yetmez
kalbim kırık bir eşkiya
tüm manzaraları koysalar avucuma
benden gidenleri
beklerim burun kenarında..
sızlar yüreğim
çok uzakta olmasalar hani
bir kuş kanadından yollarım sevdiğimi...
uzak çok uzaktalar ben neyleyim!
Arzu Altun