Neyleyim! Şiiri - Mehdi Ersoy

Akıl yaşta değil baştadır derler,
Kemale ermeyen yaşı neyleyim.
İrfanı olmayan düştedir derler,
Vicdani çürümüş leşi neyleyim.

Kader karşısında kırıldı kolum,
Virane şehirde kayboldu yolum,
Sensin tutunacak sarsılmaz dalım,
Sana eğilmeyen başı neyleyim.

Yerle yeksan oldu ev ile barklar,
Nasıl işleyecek o dönem çarklar,
Hatırıma gelir o güzel parklar,
Çalışmadan gelen aşı neyleyim.

Sızılar debreşir yaralar azar,
Kimi suskundur kimisi bizar,
Söze gerek yoktur haller intizar,
Ateşi söndürmeyen yaşı neyleyim.

Muhtacın derdini derdim sayarım,
Kısık feryadını kalpten duyarım,
Yetimler aç iken nasıl doyarım,
Yarayı sarmayan düşü neyleyim.

İnsanlar her derde durmaz koşardı,
Gelenle gidenle dolup taşardı,
Sevinci elemi kalpten yaşardı,
Gönülden gelmeyen işi neyleyim.

Ne günlere kaldık ey bahtı kara,
Gönüller yaslıdır, sineler yara,
Tabibten isterim dertlere çare,
Gönlü soğutmayan kışı neyleyim.

Mehdi der ki başlar ayık olmalı,
Gönül kâbesine irfan dolmalı,
Habis olan işler hemen solmalı,
İzbelerde sızmış keşi neyleyim.