Neyleyim Şiiri - Barış Büyükberber

Telaş etme, çalkalanmıyor altında dünya,
Sen değil, kara toprak değil, titreyen benim.
Sözlerimde hatıran, gözlerimde o hülya.
Ayazlar kucağında pusmuş, inleyen benim.

Üşür, donar, buz kesilirim, mevsimlerden yaz,
Nerede şimdi, nerelerde yanar ateşim.
Biçare yakarışlar, dilimde son bir niyaz,
Toprağa boydan boya, serilsin soğuk leşim.

Ne var! Ne var ardında göğsümdeki kafesin?
Gönül diye taşıdığım, neymiş bunca zaman?
O kafeste yankılanan, bir tek senin sesin!
Ebediyen duyulur, yarın durunca zaman.

Nefessiz mi kaldım, niçin konuşamıyorum?
Sözcükleri mi yuttu boğazımdaki düğüm!
Bağırsam, çağırsam ne fayda, duyulmuyorum.
Duyulsam, dinlensem ne çare, hak etmiyorum.

Semalar, sonsuz ufuklar yetmiyor, yetemez.
Hangisi dolduracak, sinemdeki hendeği.
Dünyalar benim olsa, eksin olsun! istemez!
Sensiz ise neyleyim, sevmeyi sevilmeyi.

Neyleyim, suyu ekmeği, neyleyim dünyayı.
Neyleyim sensizliği, neyleyim o hülyayı...