Neyleyim. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

İnsan büyür olgunlaşır,bildikçede ocakta pişer,
Gül misali açar, Kızarır ve Mevsimi bahar saçar,

İnsanın iman ile aydınlanması
Aklın yere göğe bakmasıdır,
Tohumu bedendeki ruhudur,
Gül olması, Vahye teslim olmasıdır,

Vahiy ise gözle gördüğün her şey,
Nebi ile gönderilenler ise mükellefiyetindir,

Ayetlerin manalarını anlamak gerek,
Ki Şeytan seni yoldan saptırmasın,
Nicelerini saptırmadımı mübarek,
Tüm Kitap indirilen nebi gönderilenleri,

İnsan nankör zalim yalancı,
Allah'a güvenmeyen talancı,
Sünnetullah onun yasası,
Dünya hayatı insanın sınavı,

Şairim mana üstüne manalandırdı,
Görünce dizelerini bizi efkârlandırdı,
Yazamam vecih’den vezne'den şiirden,

İçimden ne gelir ise işte öylece söylerim,
Sözlerim kimseye değil kendimle söyleşirim,
Kalbimin künhünü bilen efendimdir öyle bilirim.

Yolumun üstünde ki batılları hurafeleri neyleyim,
Hükmünü ayetlerini değiştirenleri ben neyleyim,
Ölmeyecek gibi kendi için yaşayanları neyleyim,
Tevhid'siz kalmış boş boş atmış kalbi ben neyleyim.