Neyleyim Şiiri - Saniye Kara

Kalbimi yardılar bir bir keşkeler,
elleri kan revan içinde.
Yürüdüm, yalpaladım ,
şehrin izbe sokaklarında yapayalnız.
Görmedi kimseler ,
görmedi yaprak yaprak döküldüğümü.
Aklımın yok oluşunu görmedi.
Sen şimdi sen olan zerrelerine geldi düşme vakti ,
içimden akan kan damlaları ,
ihanetin acı intiharını yaşarcasına düşüyor ayak uçlarıma.

Bırakıp ,yolların en nemli kuytu köşesine eskimiş hatıraları,
ağlamaklı gözlerle.
Nisan yağmuru coşkusu var gözlerimde.
yalayarak yanaklarımı yıkıyor hüznü,
Kokusunu atarcasına içimden gece yatmalarının.
Nemli ılık nefesini salıyorum pencereden şehre.
Ben hep sen sen diyerek bakıyorum köşe başı beklemelere.
Parmak uçlarımda ağırlığı çöküyor ruhumun.

Sonra ve sonra ne olur ki …

suskun suskun çaresiz ,amansız kalp çırpınışı yıkar bedenimi..
Yıllar sonra karşılaşırız belki ihtimali yok ki neylesin sevdası yitik yüreğim..