Neyleyim Şiiri - Mustafa Ayvalı

NEYLEYİM

Benden öte sen varken ölümüme kıl payı,
Dertlerinle baş başa kal diyorsun öyle mi?
Boz bulanık sulara gömüp de bu sevdayı,
Demir alıp meçhule gidiyorsun öyle mi?

Hani emsalsiz aşktı, emsalsiz iki cihan.
Ateş yakıp başımda üfleyip gidiyorsun.
Şimdi kör bir cellâttır damarımda soluyan,
Yazdığım masallarda öl deyip gidiyorsun.

Olsaydın Şahmeran’ı sen şimdi bu öksüzün,
Gider miydin hummalı gözlerini indirip.
İlmek atıp dilime ahraz bıraktığın gün,
Gidiyorsun feleğin sandalına bindirip.

Merhamet ateşiyle tutuşturdun iklimi,
Gururumu yok sayıp gidiyorsun öyle mi?
İkrar ile naz ile hepten alıp aklımı
Yıldızlar gibi kayıp gidiyorsun öyle mi?

Hani evvelin bendim, hani ahirindim ben.
Ah aç gözlü, budala bozdurdun ezberimi!
Ey kâinat sahibi, dayanır mı can beden,
Aşka dair sancılar sarıyor her yerimi.

Ne bir hasım ne kâbus, canan böldü uykuyu.
Şefkat damıtan ruhum kefaretmiş sadece.
Devrildi sırça kule ey meczup artık uyu,
Şimdi afyonu bitmiş yalnızlıktır her gece.