Neyleyim Şiiri - İsmail Uysal

Renk değil gözleri güzel eyleyen
Mahluku kem gören gözü neyleyim.
Kalptir maksadını dile söyleyen
Aşkla beslenmemiş sözü neyleyim.

Uyuyorsa hasta, sancı dinmiştir
Sabaha tütmeyen ocak sönmüştür
Alevlenmeyen kor küle dönmüştür
Kıvılcımdan uzak közü neyleyim.

Yeter ki gülüşün rengi solmasın
Kanaat köşküme hırsım dolmasın
Soframda muhabbet eksik olmasın
Huzursuz, tavuğu, kazı neyleyim

Emeksiz yemek yok, insanoğlu, hey!
Acıdır ademi güçlendiren şey
Sırrı sabredene teslim eder ney
Kışta demlenmemiş yazı neyleyim

Ben diyen yanılır, ben diyen azar
Fıtratı incitir benliği bozar
Allame-i cihan olsa kaç yazar
Rabbinden bihaber özü neyleyim.