Neyleyim Şiiri - Şenol Şener

Benzetmişim her günümü düğüne
Bomboş ötüp duran CAZI NEYLEYİM
Ben hep böyle dedim dünden bugüne
Samimi olmayan ÖZÜ NEYLEYİM

Dostlar meclisi'nde oturdum kaldım
Buradan yüzlerce nasihat aldım
Sevdayı onların özünde buldum
Bana yaklaşmayan SİZİ NEYLEYİM

Hep istedik olamadık bir türlü
Karşıma çıktınız hep iki yüzlü
Laflarınız yalan hem de püsküllü
Asla olamayan BİZİ NEYLEYİM

Türk'üleri sevmem özden olmazsa
Söyleyen ozan'ım candan olmazsa
Kelam'ında içtenlik de hiç yoksa
Bana dokunmayan SÖZÜ NEYLEYİM

Hakk'ın menziline erişmek için
Kalbi güzellerle tanışmak için
Hem de erenlerle konuşmak için
Oraya gitmeyen DİZİ NEYLEYİM

Başladık hayata ilkbahar gibi
Sürdürdük yaşamı sonbahar gibi
Ömrümüzün sonu kış ve kar gibi
Yaz'a çıkamayan GÜZÜ NEYLEYİM

Sevgi dediğimiz candan olmalı
Aşk'ın en büyüğü Rabb'e varmalı
Onu okuyunca huzur bulmalı
Kur'an okumayan GÖZÜ NEYLEYİM

Kul ALLAH'ı her an kalpten anmalı
Ona içten ibadetler sunmalı
Her gün karşısında kıyam durmalı
Huzura çıkmayan YÜZÜ NEYLEYİM

Şenol ŞENER elbet bir gün ölecek
Zamanında ruhun teslim edecek
Hayatından tüm izleri silecek
Taş'a kazınmayan İZİ NEYLEYİM