Neyleyim Şiiri - Kara Osman Nalbant

Hasat kaldırılır ambarım dolar
Herkes dua etse, durulur sular
Sam yeli esince güllerim solar
Gazeli savuran güzü neyleyim

Arif olan anlar, besbelli derdim
Alemi bırakıp, ben beni yerdim
El istedi dilber, kolumu verdim
Damla ile sönen közü neyleyim

İnsanım diyenler nefsini yoklar
Düzen bozulunca kel keli aklar
Çöreği çiğ olan, suçluyu saklar
Öznesi olmayan sözü neyleyim

Gönül gözleriyle görürler körler
Nefsine bendedir, susarsa hürler
Bin yıllık çınarlar, dalıyla gürler
Kabuğu olmayan, özü neyleyim

Maşuk Ferhat ise, kayalar tozar
Şirin’in yarası, kem sözden azar
Aya mayıl mayıl baksa ne yazar
Güneşi görmeyen gözü neyleyim