Neyleyim Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Ben eski şad günlerimi beklerken
Kalemim kara gün yazdı neyleyim.
Hasretin bağrına vuslat yüklerken;
Felek planımı bozdu neyleyim.

Gülşenim bozuldu kara yel esti,
Gülüm boynun büktü bülbülüm sustu,
Tabip dediklerim çaremi kesti;
Yaram günden güne azdı neyleyim.

Yalpaladım hüznün gam kirmeninde,
Rotasız geminin kör dümeninde,
Dert beni öğüttü değirmeninde;
Gâh un etti gâh i ezdi neyleyim.

Nasıl yanmayayım canda ki cana,
Toprak olmuş yatan altı civana,
Ana baba kardeş evlat yan yana;
Dededen toruna dizdi neyleyim.

Kimseye olmadı garezim kastım,
Ben kem talihime şansıma küstüm,
Kara günlerimi sahtekâr dostum;
Uzaktan uzağa sezdi neyleyim.

Namert maske taktı yüzsüz mert oldu,
Öfkem çığa döndü büyük dert oldu
Mamur saraylarım viran yurt oldu;
Baykuşlar tünedi gezdi neyleyim.

Dünya bu! Bitirdi her türlü varım,
Kanlı yaşa döndü gözpınarlarım,
Etem-i hem yorgun hem ihtiyarım;
Dizimin bağını çözdü neyleyim.

01.10.2016.ANKARA.