Neyleyim Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Bir çile ki bırakmıyor yakamı
Öyle kolay çekilmiyor neyleyim
Bozdu duman etti tüm fiyakamı
Gözyaşıyla dökülmüyor neyleyim.

Kursağımda kaldı gönül dileği
Hep karşımda buldum zalim feleği
Demir gibi, çelik gibi bileği
Bir kez bile bükülmüyor neyleyim.

Gelene git demek yoktur yapımda
Ağırlarım hattâ kendi çapımda
Davet etmem yine hergün kapımda
Utanmıyor sıkılmıyor neyleyim.

Şimdi bitmez efkârın sahibiyim
Tesellisiz kederlerin dibiyim
Labirentte yol arıyor gibiyim
Çık deyince çıkılmıyor neyleyim.

Beni böyle öldürmektir amacı
Tabiplerde bulunmazmış ilacı
Ur misali her gün büyüyen acı
Ciğerimden sökülmüyor neyleyim.

Anlatmaya kalksam baştan savarlar
Dostlar bile yanlarından kovarlar
Çin Seddi’ni aratmayan duvarlar
Sarsılmıyor, yıkılmıyor neyleyim.

Hasan Hüseyin YILMAZ