Neyleyim Şiiri - Ersal Sarıkaya

sen yoksun yanımda
neyleyim istanbul'u sonbaharda.
oturmuşum bir çınar ağacının dibine,
denizin seyrinde gün batıyorsa neyleyim,
küfür eder gibi batıyor bu yalnızlık canıma,
sesimin hüznünde ötüyor aşk,
istanbul duymuyorsa neyleyim

sesin çok uzakta,
bakışların yok
köhne gibi ortasındayım işte bu kahrolasıca şehrin,
hülyalıyım biraz, sigarayı tersten yakmışım,
bunu bilmiyorsa istanbul neyleyim,

nice aşklar barındırdı bağrında,
şiir oldu düştü dilden dile,
sığmadı hiç bir ezgiye
deniz oldu kabından taştı,
lakin sevgili
yeditepesinin birinde barındırmıyorsa seni
neyleyim...

haydarpaşada beklemişim,
gözlerimi gelen her vagona mıhlamışım
umut etmişim, sevmişim,
beklemişim...
içinden sen çıkmamışsan
NEYLEYİM