Neyleyim Şiiri - Bayram Mecit

Ateş olsan; önce beni yak derim
Suyu bile tutuşturur küllerim
Ellerini her görüşte ellerim,
Ayağıma dolaşıyor neyleyim.

Gönlüm ayrılığa dönmüş yüzünü
Belki sende açmış nankör gözünü
Belki yeminini, belki sözünü,
Unutmaya çalışıyor neyleyim.

Bir aşk ki; ne suret ne aslı gibi
Bir aşk ki; bitmeyen gam faslı gibi
Bir aşk ki; bir Kerem bir Aslı gibi,
Dilden dile dolaşıyor neyleyim.

Deme benden başka yok mu bir işin
Sana olan tutkumu şöyle bir düşün
Bakışın, gülüşün ve yürüyüşün,
Virüs gibi bulaşıyor neyleyim.

Ey canımın candan içre sahibi
Koyma beni ortalarda sap gibi
Esrar gibi, afyon gibi, hap gibi
Bu kalp sana alışıyor neyleyim.

Çare mi bir tanem vahlar yazıklar
Çıkmıyor kalbime giren kazıklar
O aşk soytarısı, kanı bozuklar,
Yine gelip yılışıyor neyleyim.

Eğer ki bu alem bu aşka darsa,
Sıksınlar sıkacak kaç topuk varsa.
Alemde ne kadar it kopuk varsa,
Gelip bana dalaşıyor neyleyim.

Bir metrelik mesafeyi zor atlar
Fitne fesat yarışında tur atlar
Şer deryası o mendebur suratlar
Ardım sıra gülüşüyor neyleyim

Baharım hasretin hüznünde solmuş
Güneşim saklanmış, ayım kaybolmuş
Gündüzüm geceyle müttefik olmuş,
Yüreğimi bölüşüyor neyleyim.