Neyleyim Şiiri - Hanifi Kolukısa

Şu yalan dünyada kendi dengimi
Çok aradım bulamadım neyleyim
Boş sevda uğruna eylemişim cengimi
Bilmedim ah, bilemedim neyleyim.

Ömrüm bahar saçlarımda hazan var
Koca dünya bir tek bana oldu dar
Kışım kar, baharım kar, yazım kar
Gün görüp de gülemedim neyleyim.

Usandım of! Bu sevdadan yoruldum
Dar günde değil, var zamanda soruldum
Dostun taşı ile öldüm öldüm dirildim
Bir kararda kalamadım neyleyim.

Ah çocukluk senden ayrı düşeli
Güzel günler sende kaldı, neşeli
On yıl oldu on dördümü aşalı
Tekrar çocuk olamadım neyleyim.

Kızıllık âfâkı sarınca hani
Yalnızlık çepçevre kuşatır beni
Hanifi yadından düşürmez seni
Hatırımdan silemedim neyleyim.