Neyleyim Şiiri - Yılmaz Tosun

neyleyim

beklerken yolunu ömrüm son buldu.
esti deli rüzgar tozum savurdu.
tomurcukken dalda güllerim soldu,
bozulmuş bağlarda bittim neyleyim.

kara duman gibi çöktü üstüne.
küstü gitti zalım bakmaz yüzüme,
ağıt yaktım belki zalım dönersin diye
bozulmuş düzenim sazım neyleyim.

yılmazıdım çınar idim yıkıldım
yürümeynen bitmez ulu dağıdım
bülbüller tünemiş gonca bağıdım
baykuşlara mekan oldum neyleyim

yılmaz tosun