Neyleyim Şiiri - İrfan Kökten

esti bir yel ben yol aldım kahra sen yaban ellere
... elin koynundan gelen selamı neyliyem,

hergün dilin de ferman oldum ağıta yazdın beni
boyun büktüm bir pula muhtaç sandın
güldün oynadın ellere oyuncak yaptın beni
gırgır geçen sevalının neyine güveneyim

aylar günleri kovaladı ömür geldi geçti
kapında harman oldum savurdun beni
taşdan taşa çaldın toz gibi dağıttın
gözlerim bulut gibi yağadıktan sonra
gülen gözleri neylim

uzaktan duydum ki hal hatırımı sorarmış
yüzümü benzimi saçımı ararmış,
iş işten geçtikten sonra dizlerim elinken
saçıma aklar düştükten sonra
saçıma değen parmağı hal hatır soran yari neyleyim