Halden anlamıyor işveli güzel
Yandıkça büyüyor közü neyleyim
Bir gülüşe tutsak ebed ve ezel
Dile dökülmüyor, sözü neyleyim
O masum duygular geldikçe yâda
Gönül huysuzlaşır başlar feryada
Değil uyanıkken bile rüyada
Yari görmüyorsa, gözü neyleyim
Mekânlar matlaşıp donarken zaman
Bak yine firkate dönüyor devran
Ne yapsan nafile kader bu ferman
Tahammülden aciz özü neyleyim
Koptu tutunduğum o aşk denen dal
Serencamlar şimdi birer ham hayal
Volkanlara rahmet bu kavuran hal
Okyanustan katre, cüzü neyleyim
Lakin seni sevmek bir ömre değer
Ozan Hadi’m yine haklıymış meğer
Yare giden yollar tutuksa eğer
Yokuşu neyleyim düzü neyleyim
17 Ocak 2009 Ankara
Ahmet Öztürk 3Kayıt Tarihi : 28.12.2009 17:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!