Neyleyim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ben gömleği fazla gördüm kendime,
Verilse de samur kürkü neyleyim;
Vurdum kel başımı taştan bendime,
İpek tüylü kara börkü neyleyim?

Develerden dahi yolda yavaşım,
Bir kara bedenim, bir kuru başım,
Yanımda yok tek bir çıplak sırdaşım,
Başkasıyla olan farkı neyleyim?

Her adımda tam karşımda bir akşam,
Sabahlara kalmaz asla faturam,
Dönekliği asla tutmaz naturam,
Fırıl fırıl dönen çarkı neyleyim?

Ben garip çobanım, sürü şahımın,
Karşılığı çok bol benim ahımın,
Ecri vardır herbir çeşit kahrımın,
Bir geçici evi barkı neyleyim?

Sahibine verdim eski haneyi,
Çünkü samanlıkta buldum iğneyi,
Değirmene döktüm olgun taneyi,
Bir kurumuş susuz arkı neyleyim?

Barlıoğlu der ki; herşeye dostum,
Elimde kılları sayılmış postun,
Bilmem ki evrende kim kimden üstün?
Güneşi olmazsa şarkı neyleyim?

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-203) 'nun
MÜHÜRLÜ KİLİT isimli Felsefi Şiirler 'inden > 108-109)