Neyleyim Şiiri - Murat Akyol

Sepeledi kar... Tutmadı ama
Arda kalan, bir beyaz hayaldir şimdi? ...
Soğuğun koynunda uyurken vefa
İçimdeki fırtınan dinmedi daha!

Gönlü kalmasın diye küçük kızına:
“Bu gece çok kar yağacak” diyen, umut taciri
Yaprağı çıkmaz olmuş, gövdesi üryan
Kırk yıllık iyimser ağaç gibiyim.

Kimbilir? ... Belki bir “şiir ağacı” bu anlatılan;
Ama yorgun, ama suskun... Dingince ama....
Sevdalarımı anlamak için kesin onu
Dağıtın
Yakın
Isınmak için, ayaz olanda.

Anladım ki;
Ekmek kadar temiz olabilmek zor zanaat..
Ne de olsa; çiğ süt emmişliğimiz var analarımızdan, bilcümle
Ama su gibi aydın olmak varken;
Karalara bürünen bu bağnazlık niye?

Oysa, her zaman:
"Devrinin devrimcilerinden" yanadır şu deli gönlüm.
Yunus'tan yanadır,
Hazreti Mevlana'dan
Can AKENGİN
Ve Karacaoğlan'dan yana...
Sivas'ta canlar yanar;
Nazım, bir kapıdan bakar acılarıma.

Nerelerdesin? ...
Sazıyla, sözüyle sonsuza kadar
Şu soysuz düzenlere laf söyleyen Pir Sultan? ...
Efsunladı birileri sanki bizi
Şimdiki şaiirlerin elleri bağlı
Gözleri kör
Dilleri lal!

Ne olur, o bitekçeyi sorma bana? ...
Yokluğunda; çok cefa çekti,
Zaten vazgeçti o emanet candan da AKENGİN Can.
Bursa'daki yar verem oldu
Can'a kavuşamadan
Acısını şiirlere bırakıp, çekip gitti aradan!
Ve bir zaman sonra
En büyük cezayı bana verdi Tanrı, sen bilmiyorsun:
Dürüp de defterimi sol yanımdan, dokuz yüz altmış dokuz'da
“Aşka aşık ol! ” diye
Beni gönderdi bu dünyaya Yaradan!

İstedim mi, istemedim mi bilemedim? ...
Fakat geldim...
İşte o gün bu gündür,
Acı çekmedeyim!